تئاتر سلطنتی یورک پس از یک بازسازی قابل توجه توسط د ماتوس رایان، که به طور چشمگیری فضا و تجربه ی بازدید کننده ی تئاتر را تغییر می داد بازگشایی شد.

De Matos Ryan:Architects

Location: United Kingdom, St Leonard's Pl, York YO1, UKProject

Architect: Raquel Borges

Area: 3213.0 sqm

Project Year: 2016

این سالن تئاتر در سال 1744 ساخته شد و از آن زمان با چند تغییر و بازسازی ساختمان در طول سال ها، شامل ساخت یک لابی جدید، یک غرفه طاقی بتنی در کنار اتاق اصلی توسط پاتریک گوین در سال 1967 به کار خود ادامه داده است. بازسازی مجدد از درجه ی 2 در ساختمان های ذکر شده تمام ظرفیت یک مجموعه که به صورت افزایشی طی 270 سال ساخته شده بود را آزاد می کرد. این بازسازی فضای اضافی به تئاتر اضافه می کرد که به منظور برآورده کردن و دربرگرفتن جمعیت بیشتر به صورت اضطراری مورد نیاز بود، و در نتیجه ی آن مردم بیشتری داخل می شدند و فرصتی برای افزایش درآمد ایجاد می شد، که موجب می شد تا تئاتر از لحاظ مالی در آینده آسوده خاطر تر باشد.

معرفی دو ورودی جدید به لابی با طراحی مجدد افراطی که از خیابان مشهود بودند موجب شد تا یکی از آنها برای اولین بار یک ورودی به تئاتر از سمت جنوب فراهم کند. ایجاد یک فضای لابی جدید زیر ردیف جلو[1] در پشت جایگاه ویژه با بازشو هایی که قبلاً در آنجا قفسه وجود داشت، و شیشه هایی در ردیف ستون های ویکتوریایی قابل توجه ترین تغییرات مقابل خانه بودند. آنها یک آزادی گردش بزرگتر فراهم می کردند، که برای اولین بار به تعمیم پاتریک گوین (اتاق چپ) به راه پله های گرجستانی و اتاق Keregan (اتاق راست) متصل شده بود.

این فضای تازه یافت شده برای یک خوشآمد گویی، جمع شدن و جهت گیری مفید بود. این فضا همچنین فرصتی برای آشکار کردن میراث تئاتر و محوطه فراهم می کرد، و ارتباطاتی قانع کننده بین گذشته و حال ایجاد می کرد. یک طبقه ی موزاییکی مرمر نما که با منبت کاری الگو سازی شده است هندسه ی قرون وسطایی را آشکار می کند که زمانی لابی جدید در آن مکان قرار داشت، در حالی که راهرو اصلی اکنون از درون لایه بندی ردیف دیوار ستون قابل دسترسی است. با در بر گرفتن یک کافه ی رو به خیابان و خوشآمد گو به منظور ترغیب مردم برای داخل شدن که به راحتی از خارج مشهود است، ردیف ستون ویکتوریایی یک نمای متحرک لعاب دار به خیابان داده است. فرش قرمزی که کف ردیف ستون را پوشش می دهد ممکن است به عنوان یک زبان طنز آمیز در گونه دیده شود که خلق و خوی تئاتر را برای تمامی بازدید کننده ها و افراد برجسته نمایان می کند.

برای کمک به ارتقا تجربه ی مخاطب و بازدید کننده، نصب سرویس های بهداشتی جدید در هر دو سمت کاخ در تمامی طبقات زمان صبر در مدت زمان های اوج ورودی را کاهش می دهد. لابی ها و عایق های صوتی جدید فضاهایی روی تمامی طبقات برای اجرای های غیر رسمی شامل موزیک و مشاعره ایجاد می کند. عایق های صوتی به کافه، رستوران و بار ها اجازه می دهند تا در مدت اجرا ها به فعالیت خود ادامه دهند، و فرصت ایجاد درآمد را افزایش می دهد. با ایجاد درهای جلویی کمکی به لابی و یک محدوده از پیشخوان ها که تنوعی از کاربران را در خود گنجانده اند دسترسی ها بهبود یافته اند، دسترسی گام به گام از خیابان به سالن، و نصب یک آسانسور برای دسترسی ردیف جلو و طبقه ی اول تئاتر برای اولین بار نیز در این امر نقش مهمی داشته اند.

اتاق پاتریک گوین در سال 1967 در مبحث دکوراسیون داخلی به دقت مرمت شد تا درهم و برهمی آن از بین برود و با بهبود پوشش کف و مبلمان، بروزرسانی روشنایی ها و تعویض نور های سقفی مجددا با هدف طراحی اصلی همخوانی داشته باشد. موقعیت دهی مجدد کافه، بار و گیشه به فضای جدید زیر ردیف اول باعث شد تا حیات مجددی به دید اصلی گوین به کاخ روی طبقه ی همکف و رستوران بیسترو دمیده شود.

بروزرسانی های سالن اصلی هم برای مخاطب و هم برای اجرا کنندگان مفید بوده است. صندلی های جدید در سرتاسر جایگاه ویژه نصب شدند، تهویه ی هوا و عایق کاری سالن اصلی و گالری راحتی را همراه با صرفه جویی در انرژی به همراه داشته است. شیارهای جایگاه ویژه افزایش یافتند تا مخاطب بتواند به ردیف جلو برسد و سالن را یکپارچه حس کند. گالری مجدداً شیاربندی شد تا مسیرهای دید بهبود یابند، افزایش گزینه های بلیت مردم را ترغیب می کرد تا دسترسی راحت تری به تمامی طبقات داشته باشند. پیش از شیاربندی سکو بسیاری از شرکت های تئاتری به دلیل محدودیت های سطح شیبدار مورد نیاز برای محوطه یورک را در انتهای تور خود می گذاشتند. تغییرات در صحنه و ارکستر دامنه ی امکانات فرهنگی را گسترش داد و سلامتی و ایمنی را با ایجاد دسترسی، یک سکوی مسطح و یک راه عبوری بهتر به زیر سکو توسعه داد. سکوی مدولار مسطح جدید یک برنامه را قادر می ساخت تا شامل رقص باشد و همچنین نوآوری های بیشتر را ترغیب می کرد.